HAK SEVGİSİNE BAŞKASINI KATMAMAK

HAK SEVGİSİNE BAŞKASINI KATMAMAK

Ey
Allah'ın sevgili kulu, Allah Gayyur dur. Sevgisine kimsenin ortak
olmasını istemez. Sevgilisine bakılmaya bile razı olmaz. Kendi sevdiği
kulu başkasına vermez. Hal böyle iken sen başkasına bağlanıyorsun. Şu
Âyet-i Kerimeleri işitmedin mi?:

-" Allah onları, onlar da Allah'ı sever."

-" İnsanlar ve cin tayfasını bana ibadet ederler diye yarattım."

Bazı müfessirler ibadeti, sevgi olarak açıklamışlardır.

Rasulullah s.a. efendimiz bir hadis-i şerifde şöyle buyurdu:

-" Bir kul, Allah tarafından sevilince, iptilaya uğrar; buna sabrederse iktina gelir başına."

-< İktina nedir? >

Diyen bir sahabeye:

-" Çoluğunu çocuğunu, malını, mülkünü alır."

Buyurdu. Çünkü mal ve evlat, Allah sevgisine perdedir. Hakkın sevgisi bölünmez. İki sevginin arasına giren yanar.

Mala ve evlada sevgi çoğalınca, Hak sevgisi azalır. İnsan bu
sevgisinden ceza görür. Çünkü Allah'a bir nevi şirk koşmuştur. Halbuki
Allah zatına ve sıfatına şirk koşanları sevmez. Gayyur ve her şeyden
üstündür. Kendine karşı duran her şeyi yok eder. Ta ki, sevdiği kulun
kalbi yalnız zatına dönsün. İşte o zaman:

-" Allah onları, onlar da Allah'ı sever."

Ayetinin manası tecelli eder.

Bu tecelli bir süre devam ederse, sonunda Hakka karşı koşulan ortaklar
yani şirk yok olur. Mal, çocuk ve şehevi arzular isteği gider. Mal
sevgisi kalmaz. Kötü hisler ölür. Veli olmak, başa geçmek, keramet
sahibi olmak, kat, makam, dereceler istenmez olur. Cennet ve onun
dereceleri gözden silinir. Kalbdeki şahsi irade, temenni yok olur. Suyu
saf, içi temiz bir ap halini alır. Çünkü ilahi tecelli onu kaplamıştır.
Bu arada kalb yolunu şaşırdıkça ilahi tecelli onu yola getirir.
Kendinden başka her şeyi yok eder. Zaten başkası için oraya yol
kalmamıştır. Mevlanın azamet ve ceberut kuvvetleri orayı sarmıştır.
Bunlardan başka her şey için arada bir uçurum vardır. İlahi saltanatın
vadileri o imanlı kalbin etrafını çevirmiştir. Oraya yabancı yol
bulamaz. Şayet bulacak olsa bile yokluğu mani olur.

Bir
çok kimselerin yüksek derecelere erdiği olmuştur. Bunlar yetişmiş
olmalarına rağmen, bazı ufak tefek işlerle uğraşırlar. Bunlara yaptığı
o işler zarar vermez. Çünkü hiçbiri, kalb cihetine yanaşamaz. Zaten o
dereceye eren kul, bunları ilahi iradeye dayanarak yapar. Onlar; ilahi
arzu icabı olduğundan, o sevgili kula bir lütuf ve keramet olur. Onun
yüzünden birçok zavallı kimseler geçinir. Ayrıca bundan başka, çokça
sevap kazanır. Sonra o işler bir başka yönden kulu tecrübe sayılır.

Kul, şahsi arzusunu karıştırmadığı süre işler iyi gider. Teslim olunca
daha iyi gider. Kötülüklere karşı, o nimetler bir nevi kalkan sayılır.
Şöyle ki: Parası olur, haramdan kurtulur. Çocukları olur kimseden
yardım istemez. Ailesi olur, harama göz dikmez. Velhasıl dünya ahiret
selamet olur..

HZ. ABDÜLKADİR-İ GEYLANİ